Na początku było słowo:
"drzewo", "wąż", "ptaki.."
"Ona" i "On",
"Ono",
na skale skrobane znaki.
Aż dnia pewnego,
gdy spać już się kładła planeta
pojawił się pierwszy,
nagi
i zupełnie bezradny poeta.
Wtulił się w słowo,
oniemiał,
skakać zaczął jak świerszcz,
złapał w lot słowo drugie,
skleił
i pierwszy stworzył wiersz.
Przeczytał raz
potem drugi,
wielce się nad tym zadumał,
padł koło słowa jak długi,
poczem z zachwytu umarł....
Dziś 26 dnia września
mocą niniejszego dekreta
wiele spotkało Was szczęścia
narodził Wam się poeta..
Tu boki zrywać będziecie
we łzach zatopicie swą duszę
po snu oprowadzę Was świecie
rozzłoszczę, pocieszę i wzruszę...
Zatem nie patrzcie zdziwieni
jak na jakiego raroga
na mnie com wyrósł z podziemi,
by utkać z mych wierszy bloga..
To miejsce niech będzie do szczętu
jak dla Odysa Itaka
krainą cudnych momentów
z poezją ...Don Wiatraka.....
